ดุลูก...ลูกได้ดีจริงมั้ย

     บทความนี้แชร์จากประสบการณ์ตรงของแม่กรีนค่ะ แม่กรีนเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่สามีเสียชีวิตตอนลูกอยู่ในท้อง เลี้ยงลูกเองตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ใกล้ 4 ขวบค่ะ ด้วยความที่เราเลี้ยงเองคนเดียว เลยทำให้เราพยายามฝึกลูกให้ช่วยเหลือตัวเองได้ ซึ่งเค้าก็ทำได้ดีค่ะในช่วงวัย 1-2 ขวบ ลูกอยู่ในวัยที่เชื่อฟัง ทุกอย่างจึงดูจัดการได้ พอเลยจาก 2 ขวบมา งานเข้าแม่ค่ะ เค้าเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นตามวัย ส่วนเราก็อยากทำทุกอย่างตามแผนงานในชีวิตประจำวันให้ได้ บางครั้งเราจึงเร่งเค้าให้ทำสิ่งต่างๆตามเวลาที่กำหนด เมื่อไม่เป็นตามที่เราแพลนบ่อยเข้า เช่น เก็บของเล่นช้า เราก็เริ่มดุค่ะ แรกๆดุนานๆที หลังๆถี่ขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความเชื่อที่ส่งจากรุ่นสู่รุ่น ว่าดุแล้วโตมาจะได้ดี โดยข้อตกลงของเราคือ เราจะเตือนเค้า 3 ครั้งในเรื่องนั้นๆ ถ้าครบแล้ว ยังไม่หยุดหรือไม่ทำตามที่ควรจะเป็น เราจะเปลี่ยนเป็นดุ เราคิดว่า เราทำแบบนี้มีเหตุผลพอ ไม่น่าจะเป็นไร เพราะปกติเรามีการชมเค้าบ่อยๆอยู่แล้ว มีเวลาอยู่ด้วยกันตลอด น่าจะมีความสัมพันธ์เชิงบวกที่ดีพอ
     แต่ผลที่เกิดขึ้น ไม่เป็นอย่างที่คิด คือ บางครั้ง เมื่อเค้าเจอเด็กอื่น เค้าจะวางอำนาจ และดุเด็กอื่นจนเราตกใจ เวลานั้นเราเห็นตัวเราในตัวเค้าอย่างชัดเจนค่ะ รู้เลยว่าตัวเองพลาด ถ่ายทอดนิสัยการชอบใช้เสียงและอำนาจให้ลูกโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นมา เราพยายามตั้งสติ เตือนตัวเอง เริ่มต้นใหม่ด้วยการ
 *เข้าใจธรรมชาติเค้า ลดความคาดหวังและความกดดัน
 *สร้างความสงบ เย็นในใจเราอย่างสม่ำเสมอ เมื่อมีโมโห หงุดหงิด เข้ามา เราจะรู้ได้ไวขึ้น และมันจะดับไปไวขึ้น
 *บอกประโยคสั้นๆด้วยน้ำเสียง หนักแน่นและมั่นคงมากขึ้น แทนการดุ
 *พยายามยืดหยุ่นไม่เป๊ะในเรื่องต่างๆมากเกินไป เช่น เก็บของเล่น ถ้าเค้ารื้อออกมาเยอะเกิน เราอาจช่วยเค้าเก็บใน      ครั้งแรก แล้วมาหาแนวทางร่วมกัน ว่าครั้งต่อไปเราจะเล่นทีละชิ้น หรือครั้งละกี่อย่าง ให้เค้าได้เสนอแนวร่วมด้วยกันค่ะ
 *หากเค้างอแงมาก เราก็บอกเค้าว่า แม่ไม่ชอบที่หนูงอแง แม่ขอนั่งสงบตรงนั้นนะคะ ไว้หนูสงบแล้วมาคุยกันค่ะ
 *เผื่อช่วงเวลาไว้ให้เค้า สำหรับรับผิดชอบสิ่งต่างๆ

    หลังจากที่เราปรับพฤติกรรมตนเอง ลูกเราก็ค่อยๆเปลี่ยนค่ะ ลูกยังดุอยู่บ้าง แต่ก็น้อยลงเรื่อยๆ แน่นอนว่าหลังจากเราพลาด และเริ่มปรับเปลี่ยนในแต่ละพฤติกรรม เราจะคาดหวังว่าลูกจะเปลี่ยนทั้งหมดในทันทีก็เป็นไปไม่ได้จริงมั้ยค่ะ ทุกอย่างมีช่วงเวลาของเค้าและเรา เลี้ยงลูกเองบางอย่างแม่อย่างเราก็ภูมิใจ บางอย่างก็พลาดไปบ้าง สำคัญ คือ ไม่เป็นไร แล้วเริ่มต้นใหม่ในปัจจุบันค่ะ